نقش تاریخ شفاهی در آموزش تاریخ
تاریخ شفاهی یکی از شیوههای پژوهش در تاریخ است که به شرح و شناسایی وقایع، رویدادها و حوادث تاریخی براساس دیدگاهها، شنیدهها و عملکرد شاهدان، ناظران و فعالان میپردازد. (دانشنامه آزاد، ویکیپدیا) محتوای این تاریخ، حتی در صورت مکتوب شدن، صبغهای گفتاری دارد زیرا در فرایند گفتوگو شکل میگیرد. فرایندی که طی آن دو عامل «مصاحبهکننده» و «راوی» ارتباطی رودررو دارند.