سرود همپای جلودار

وقت است تا برگ سفر بر باره بندیم / دل بر عبور از سد خار و خاره بندیم

گاه سفر آمد؛ نه هنگام درنگ است / چاووش می‌گوید که ما را وقت تنگ است

گاه سفر شد، باره بر دامن برانیم / تا بوسه‌گاهِ وادیِ ایمن برانیم

وادی پر از فرعونیان و قبطیان است / موسی جلودار است و نیل اندر میان است

از هر کران بانگ رحیل آید به گوشم / بانگ از جرس برخاست وای من خموشم

دریادلان راه سفر در پیش دارند / پا در رکاب راهوار خویش دارند

گاه سفر آمد برادر! گام ‌بردار! / چشم از هوس از خُرد از آرام‌ بردار!

گاه سفر آمد برادر! ره دراز است / پروا مکن بشتاب! همّت چاره‌ساز است

ره توشه باید عقل را در کار بندیم / دل بر خدا، آنگه به رفتن باره بندیم

ره توشه باید شب را در دل نشانیم / وادی به وادی باره تا بر دل نشانیم

باید خطر کردن، سفر کردن، رسیدن / ننگ است از میدان، رمیدن، آرمیدن

تنگ است ما را خانه، تنگ است ‌ای برادر! / بر جای ما بیگانه، ننگ است ‌ای برادر!

فرمان رسید: این خانه از دشمن بگیرید! / تخت و نگین از دست اهریمن بگیرید!

یعنی کلیم، آهنگِ جان سامری کرد / ای یاوران! باید ولی را یاوری کرد

گر صد حرامی، صد خطر در پیش داریم / حکم جلودار است سر در پیش داریم

حکم جلودار است بر هامون بتازیم / هامون اگر دریا شود از خون بتازیم

از دشت و دریا در طلب باید گذشتن / بیگاه و گاه و روز و شب باید گذشتن

گر صد حرامی، صد خطر در پیش داریم / حکم جلودار است سر در پیش داریم

فرض است فرمان بردن از حکم جلودار / گر تیغ بارد، گو ببارد نیست دشوار

جانان من برخیز! بر جولان برانیم / زانجا به جولان تا خط لبنان برانیم

آنجا که جولانگاه اولاد یهود است / آنجا که قربانگاهِ زعتر، صور، صیداست

آنجا که هر سو صد شهید خفته دارد / آنجا که هر کویش غمی بنهفته دارد

جانان من! اندوه لبنان کشت ما را / بشکست داغ دیر یاسین پشت ما را

جانان من! برخیز باید بر جبل راند / حکم است باید باره تا دشت امل راند

باید به مژگان رُفت گَرد از طور سینین / باید به سینه رَفت زینجا تا فلسطین

باید به سر زی مسجد الاقصی سفر کرد / باید به راه دوست، تَرک جان و سر کرد

جانان من برخیز و بشنو بانگ چاووش / آنک امام ما علم بگرفته بر دوش

تکبیرزن، لبیک‌گو، بنشین به رهوار / مقصد دیار قدس، همپای جلودار …