شهر تهران به دلیل مرکزیت سیاسی، نقش بسیار ارزشمندی در دفاع از کیان اسلامی در دوران هشت سال دفاع مقدس بر عهده داشت. استان تهران اگرچه از نظر جغرافیایی دور از مرزها به سر می برد، ولی به واسطهٔ پایتخت بودن و پشتیبانی خطوط جبهه، تقریباً مانند شهرهای مرزی مورد حملات هوایی قرار می گرفت. تهران به دلیل برخورداری از استعدادهایی در زمینهٔ جذب و انتقال نیرو نسبت به سایر شهرها موقعیت ویژه ای داشت، به همین جهت، از اوّلین شهرهایی بود که در آغاز جنگ تحمیلی مورد حمله قرار گرفت. وجود پادگان های متعدد و فرودگاه های نظامی، خود استعداد با لقوه ای برای جذب نیروهایی شده بود که در بدو پیروزی انقلاب به دامن مردم پناه آورده بودند و پس از آغاز جنگ، عمدهٔ آن ها به پادگان ها برگشتند و به دفاع از سرزمین مقدس خود پرداختند.
استان تهران با برخورداری از جمعیت کثیری نسبت به سایر استان ها و دارا بودن پادگان ها و مراکز دفاعی متعدد، به طور طبیعی نقش بسیار خطیری در دفاع از میهن اسلامی بر عهده داشت. با آغاز جنگ تحمیلی علیه جمهوری نوپای اسلامی، حضور داوطلبانه و فعال نیروهای مردمی، بسیاری از مشکلات را حل کرد. علاوه بر آن، حضور ارزشمند نیروهای مردمی در قالب نیروهای داوطلب، از پایگاه های بسیج ادارات و مساجد نیز شکوه دیگری از این عظمت را نشان داد که اوج آن را در اعزام سراسری یکصد هزار نفری سپاه حضرت محمّد (ص) شاهد بودیم.
در این میان می توان از مساجد به عنوان مهم ترین پایگاه جذب نیرو نام برد؛ به طوری که اوّلین پایگاه های بسیج نیز در مساجد شکل گرفت. وجه مشترک تمامی نیروهای داوطلب، ارتباط با مساجد و پایگاه های بسیج محلات بود که مساجد نقش اصلی پشتیبانی خطوط نبرد را نیز بر عهده داشتند و مطمئن ترین و آسان ترین راه کمک رسانی مردم به جبهه ها محسوب می شدند. ترویج فرهنگ ایثار و شهادت که ریشه در مذهب و پویایی مساجد داشت نیز موجب تداوم این فعالیت ها می شد و هر فردی که شهید می شد، ضمن آنکه همگی در مراسم تشییع آن شهید حضور فعال داشتند، از نظر روحی نیز ضربهٔ مهلکی بر دشمنان وارد می آوردند و افراد بیشتری را راهی جبهه های نبرد حق علیه باطل م یکردند که در آن، حضور جوانان بسیار چشمگیر بود...
ادامه متن را در پیوست بخوانید:
نظر دهید