ما یعنی من و مطهره و راضیه و مینا اصلا همه بچه‌های کلاس یک آرزوی بزرگ داشتیم. پشت ساختمان مدرسه نشسته بودیم و لقمه می‌خوردیم. یک دفعه یکی از بچه‌ها گفت: «تا حالا این تابلو را دیده‌اید؟» دیگری گفت: «کلی چیزهای قشنگ می‌شد روش زد.» همه به هم نگاه کردیم...
رهبر معظم انقلاب اسلامی در چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی در بیانه‌ای که «گام دوم انقلاب» نام گرفت ضمن تبیینی از تحولات چهل سال قبل؛ اعلام کردند که انقلاب «وارد دومین مرحله خودسازی؛ جامعه‌پردازی و تمدن‌سازی شده است». نقطه عطف این بیانیه گذاشتن این مسئولیت سنگین بر دوش جوانانی است که حدود بیست سال و بیشتر بعد از انقلاب به دنیا آمده‌اند و تجربه ملموسی از انقلابیگری و «نظریه نظام انقلابی» ندارند.
ما توی خانواده دو تا امیررضا داریم: منو دایی بزرگم. روزهای معمولی من امیررضا هستم. روزهایی که کسی از دستم عصبانی باشد امیر خالی خالی می‌شوم. اما روزهایی که خیلی از دستم راضی باشند می‌شوم رضا. حالا چرا؟ چون رنگ چشم‌هایم و حالت موهایم خیلی به دایی‌ام شبیه است و همه او را رضا صدا می‌کردند.
خداوند یکتای بی‌همتا در خلق همه آفریده‌های خود؛ به ویژه در خلقت انسان؛ حساب و کتاب دقیقی برقرار کرده است. برای مثال پس از شیرخوارگی دندان‌های شیری جوانه می‌زنند. با تمام شدن دوران کودکی آن دندان‌ها مرخص می شوند و یک دست دندان نو جای آن‌ها را می‌گیرد.
واقعیت این است که همه هم سن و سالان شما؛ فارغ از اینکه دانش‌آموزند؛ نوجوانانی پر شور و پر از آرزو و هدف هستند. حال این نوجوان در نقش دانش‌آموز قرار گرفته است و تحصیل می‌کند. ماجرا این است نوجوان یا دانش‌آموز برای زندگی پیش رویش آماده می‌شود و در طول این مسیر باید نقش دانش‌آموز بودن را هم به درستی ایفا کند و از پسش بربیاید.
