سرود بهاران خجسته باد

هوا دل‌پذیر شد، گل از خاک بردمید 

پرستو به بازگشت زد نغمه‌ی امید 

به جوش آمده‌ست خون، درون رگ گیاه 

بهار خجسته باز، خرامان رسد ز راه 

بهار خجسته‌ باز، خرامان رسد ز راه

به خویشان، به دوستان، به یاران آشنا 

به مردان تیزخشم که پیکار می‌کنند 

به آنان که با قلم، تباهی دهر را 

به چشم جهانیان پدیدار می‌کنند 

بهاران خجسته باد، بهاران خجسته باد

و این بند بندگی، و این بار فقر و جهل 

به سرتاسر جهان، به هر صورتی که هست 

نگون و گسسته باد، نگون و گسسته باد

به خویشان، به دوستان، به یاران آشنا 

به مردان تیزخشم که پیکار می‌کنند 

به آنان که با قلم، تباهی دهر را 

به چشم جهانیان، پدیدار می‌کنند 

بهاران خجسته باد، بهاران خجسته باد