سند زیر که از «تل آویو» پایتخت رژیم صهیونیستی به زبان عبری به واشنگتن فرستاده تشده و رونوشت آن را به سفارت آمریکا در تهران ارسال کرده اند، حکایت از آن دارد که هم سران رژیم صهیونیستی و هم حاکمان آمریکا در مکاتبات مخفی و سرّی خود به قدرت و قوّت انقلاب اسلامی و شخصیت ممتاز امام خمینی اقرار می کرده و نگران آن بوده اند که جمهوری اسلامی، علاوه بر محبوبیتی که نزد مردم دارد، با انجام همه پرسی قانون اساسی به یک حکومت کاملاً قانونی تبدیل شود.
در این سند آمده:
ضدیت ایرانیان با صهیونیسم به گونه ای بود که وقتی انورسادات رئیس جمهور مصر خط خود را از مبارزان با صهیونیسم جدا کرد و قرار داد صلح با آنها امضا نمود، در اکثر شهرهای ایران مردم تظاهرات کردند و مخالفت خود را با این قرارداد اعلام نمودند. در این باره سفارت آمریکا در ایران به صورت مخفیانه این گزارش را به کشور خود مخابره کرده است
26 مارس 1979 (6 فروردین 1358)
موضوع: عکس العمل ایرانی ها در قبال قرارداد صلح مصر و اسرائیل
شاه ایران، با اینکه پادشاه یک کشور اسلامی بود و خود را مسلمان معرفی می کرد، امّا با کشورهایی همکاری می کرد که با مسلمانان دشمنی دیرینه داشتند و هویت اسلامی سرزمین فلسطین و بیت المقدس و مسجدالاقصی را نفی می کردند.
درست مثل همه ما اسرائیلی‌ها با حالت بهت زده و هراسناک سیر فروریختگی ایران به اعماق را نظاره کرده.اند آنها معتقدند رژیم ثابت ،قدم وفادار دوست و طرفدار غرب شاه، به صورت اصلاح ناپذیری از هم پاشیده شده و در انتظار جانشین پیش بینی شده‌اش می‌باشد در برخی افراد این شبهه وجود دارد که دولت بعدی تهران به رهبری هر که باشد، به اکثر و اگر نه تمام جنبه های رابطه نزدیک و از روی دقت ایجاد شده بین ایران و اسرائیل پایان میبخشد، از نظر برخی تحلیلگران اسرائیلی فقط یک کودتای نظامی به اسرائیل توانایی میدهد تا حداق
رژیم صهیونیستی با کمک انگلستان، سرزمین فلسطین را به زور تصاحب کرده و در آنجا حکومت تشکیل داد )سال ١٣٢٧ آنها با فلسطینی ها مانند بردگان رفتار می کردند و هر روز تعدادی از مبارزان فلسطینی را به شهادت می رساندند. بسیاری از آنها مجبور به ترک خانه و سرزمین شان شده و آواره کشورهای دیگر شدند. به همین جهت دولت های مسلمان منطقه )حتی آنان که رابطه خوبی با غرب داشتند( حاضر به برقراری رابطه سیاسی و اقتصادی با رژیم صهیونیستی نبودند و این رژیم را تحریم کرده و حتی به آن نفت نمی فروختند.
پس از عضویت ایران در پیمان بغداد و امضای قرارداد نظامی دوجانبه با آمریکا، حضور نظامیان و مستشاران آمریکایی در ایران گسترش یافت. حضوری که تمام هزینه‌های آن بر دوش دولت و ملت ایران بود. سران رژیم به منظور رفاه حال نظامیان آمریکایی، خدمات کاملی به آنها ارائه می‌نمودند؛ به طوری یکی از مسائل دیگر، به میزان حضور آمریکا که که در گزارشی مربوط به شهریور 1357 آمده است: «یکی از مسائل دیگر، به میزان حضور آمریکا که اکنون معادل ٤٠ هزار نفر برآورد شده، مربوط است. بخش اعظم این آمریکایی‌ها به خاطر ...
