ادبیات پایداری

شهید بهروز مرادی (معلم هنرمند و از رزمندگان مقاومت 45 روز. خرمشهر) و هم رزمانش جلوی مسجد جامع خرمشهر

 ---

در چنین اوضاعی، امام خمینی با اعتماد به نفسی که از ایمان و شجاعت او ناشی بود، از مردم خواست تا در برابر دشمن متجاوز ایستادگی کنند و فرمان داد مردم به خصوص جوانان، آماده رویارویی با دشمن شوند. به فاصله ای کوتاه و به شکلی خودجوش، پیر و جوان به مراکز سپاه پاسداران روی آوردند و داوطلبانه به جبهه های جنگ اعزام شدند. مساجد نیز به مراکز مهمّ جمع آوری لوازم و کمک های مردمی تبدیل شدند. زنان شیردل ایرانی نیز از هیچ کوششی برای کمک به دفاع ملیّ دریغ نورزیدند.

سی و یکم شهریور 1359 ، درحالی که مردم ایران به زندگی عادّی خود مشغول بودند، یک باره هواپیماهای نظامی ارتش بعثی عراق در آسمان چند شهر ایران از جمله تهران ظاهر شدند و به بمباران مناطقی از آنها پرداختند. بدین ترتیب جنگ عراق علیه ایران به طور رسمی شروع شد. طولی نکشید که نیروهای زمینی عراق نیز مرزهای غربی و جنوبی ایران را مورد حمله همه جانبه قرار دادند.

در عرصه سیاسی و بین المللی، وزارت خارجه نوپای جمهوری اسلامی با اقدام های روشنگرانه خود، به تدریج متجاوز بودن دولت حاکم بر عراق را به دنیا قبولاند. در قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل متّحد که در تابستان 1366 ش/ 1987 م، به تصویب رسیده بود، برای نخستین بار پس از 7  سال از شروع جنگ، دو خواسته ایران مورد توجه قرار گرفت: عقب نشینی به مرزهای بین المللی پس از آتش بس و تعیین متجاوز. در نتیجه، ایران قطعنامه را پذیرفت.

روز سوم خرداد بود. خبر رسید که بچّه های اصفهان متشکل از دو تیپ امام حسین و نجف اشرف از سمت پل نو، وارد خرّمشهر شده اند، امّا عراقی ها هنوز در نهر خین مقاومت می کردند. یک کلاش برداشتم و به پاک سازی ادامه دادم، امّا حمل همین اسلحۀ سبک هم برایم طاقت فرسا بود. زخم پهلویم دهن باز کرده بود و عفونت و چرک، تاب وتوانم را برده بود. نمی خواستم همین را بهانه کنم و برگردم.

یکی از رسالت های اصلی انبیا، مبارزه با ظلم و برقراری عدل و گسترش حق بوده است. هرچند بسیارى از مردم با شنیدن سخن حق دلشان نرم مى شود و مجذوب حقیقت و عدالت می شوند اما باىد هوشیار باشىم که همواره گروهى از اهل باطل هستند که نه تنها زیر بار حق نمى روند، بلکه سد راه حق جویى مى شوند؛ زیرا گسترش عدالت، منافع آنها را تهدید می کند. این گروه ها تا همه را تابع خود نکنند و یوغ اسارت بر گردن دیگران نیفکنند، آرام نمى گیرند.

...

پس از آنکه بنی صدر از مقام فرماندهی کل قوا و ریاست جمهوری عزل شد و اوضاع سیاسی کشور ثبات و آرامش یافت، رزمندگان اسلام با شجاعت و صلابت عزم خود را برای بیرون راندن دشمن متجاوز از خاک میهن عزیزمان جزم کردند. نخست، امام خمینی به عنوان فرمانده کل قوا، فرمان شکستن محاصره آبادان را صادر کردند؛ پس از آن رزمندگان ارتش، سپاه و بسیج در عملیاتی برق آسا، آبادان را از محاصره نیروهای متجاوز صدام نجات دادند. 

پس از انتخاب ابوالحسن بنی صدر به عنوان نخستین رئیس جمهوری اسلامی ایران، امام خمینی علاوه بر تنفیذ حکم ریاست جمهوری وی، فرماندهی کل قوا و ریاست شورای انقلاب را نیز به او واگذار کردند. قرار گرفتن در چنین موقعیت و مقامی بنی صدر را چنان مغرور کرد که از پذیرش محمد علی رجایی، چهره انقلابی و مورد اعتماد امام و مردم، برای نخست وزیری امتناع می ورزید، سرانجام، با اصرار نمایندگان مجلس شورای اسلامی رجایی نخست وزیر شد.

امام خمینی از ابتدای جنگ تحمیلی به صراحت اعلام کردند: «ما بر اساس اعتقاد و باور دینی خود اجازه نداریم به کشور دیگری تعدّی کنیم و میل داریم در همه جای دنیا صلح و صفا باشد اما اگر کشوری به ما تعدّی کرد، توی دهنش می زنیم». بر اساس همین منطق نیز با شروع تجاوز نظامی رژیم بعثی عراق از همهٔ قشرهای ملت خواستند که برای دفاع از ایران به سوی جبهه های نبرد بشتابند.

در دوران دفاع مقدس، رزمندگان اسلام با ایمان و شجاعت بی‌نظیر در مقابل تجاوز رژیم بعث عراق مبارزه کردند و عملیات‌های متعددی را برای دفاع از کشور خود برگزار نمودند. این عملیات‌ها شامل حملات گسترده، عملیات‌های انتحاری، و ضربات مؤثری به نیروهای دشمن بودند که نقش مهمی در تقویت روحیه ملی و تغییر معادله‌های جنگ ایفا کردند.