تردیدى وجود ندارد که دو پدیده‌ى تقریباً همزمان، یکى انقلاب اسلامى و دیگرى دفاع طولانى مدت مردم ایران در دو جنگ داخلى و خارجى زمینه را براى ظهور ادبیات نوینى در تاریخ ایران فراهم آورد.
یکى از مسائلى که دربحث تاریخ نگارى ایران معاصر بعد از انقلاب اسلامى وجود دارد این است که مشکل می توان بین تاریخ انقلاب و تاریخ جنگ تفکیک قائل شد. با وجود این، مقوله‌ى دفاع مقدس را باید رویدادى متفاوت در تاریخ ایران دانست؛ واقعه‌اى که در قالب یک « نبرد دفاعى پیروز» تجلى کرده و به ظهور ادبیات حماسى و گسترش ادبیات مقاومت منجر شده است؛ گو اینکه پیروزى انقلاب اسلامى نیز در ایجاد این گونه از ادبیات مؤثر بوده است. دفتر ادبیات انقلاب اسلامى و هنر مقاومت حوزه‌ى هنرى، مرکز اسناد انقلاب اسلامى، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه پاسداران و بنیاد حفظ آثار و ارز شهاى دفاع مقدس (با دو رویکرد انقلاب و دفاع مقدس) مراکزى جدى هستند که در تقریب ادبیات دفاع مقدس و ادبیات انقلاب اسلامى می کوشند. از این مهمتر باید به نویسندگان گوناگون و فراوانى اشاره کرد که هنوز نتوانسته‌اند تکلیف خود را با این مسئله روشن سازند و بین انقلاب و دفاع مقدس مرز روشنى را مشخص سازند. این امر شاید ناشى از آن است که بسترى که ادبیات انقلاب بر آن بالید همان بستر نظرى و اجتماعی اى است که ادبیات دفاع مقدس در آن بالیده است.
بی تردید، دفاع مقدس مردم ایران یکى از پدیده هاى شگرف در تاریخ معاصر ایران است که توجه به ماهیت «جنگِ دفاعىِ پیروز» بودن آن، بر ادبیات تاریخى تأثیر عمیقى گذاشته است.
ادبیات شکل گرفته بعد از دفاع مقدس را می توان در چهار نوع دسته بندى کرد:
ادبیات پژوهشى تحلیلى؛
ادبیات اسنادى؛
ادبیات داستانى؛
ادبیات نقلى.
...
نظر دهید